Γαλλία – Ελβετία: σύμμαχοι ή γείτονες (με ό,τι αυτό συνεπάγεται) ??

• Η Γαλλία και η Ελβετία έχουν 570 χλμ. συνόρων που τις χωρίζουν.
• Το Παρίσι είναι η πρώτη πόλη όπου η Ελβετία άνοιξε το 1798 την πρώτη της διπλωματική αντιπροσωπεία στο εξωτερικό.
• Στο τέλος του 19ου αιώνα, η Γαλλία ήταν η μόνη χώρα που διατηρούσε διπλωματική αποστολή στην ελβετική επικράτεια.
• Τουλάχιστον μια φορά την εβδομάδα, περνούν τα γαλλο-ελβετικά σύνορα περισσότεροι από 150.000 εργαζόμενοι από τη Γαλλία προς την Ελβετία για να εργαστούν και οι οποίοι ζουν σε απόσταση μίας ώρας από τα σύνορα. Η συντριπτική πλειοψηφία κάνει αυτό το δρομολόγιο καθημερινά! 
• Η γαλλική κοινότητα στην Ελβετία ξεπερνά τα 167 χιλιάδες μέλη.
• Η ελβετική κοινότητα στη Γαλλία υπολογίζεται από την Πρεσβεία της Ελβετίας στο Παρίσι γύρω στους 195.000 Ελβετούς, κατατάσσοντάς την ως την πιο μεγάλη ελβετική παρουσία στο εξωτερικό.
• Η Γαλλία είναι η τέταρτη καταναλώτρια χώρα ελβετικών προϊόντων και η τρίτη χώρα – προμηθευτής της.
• Περισσότερες από 1.300 ελβετικές επιχειρήσεις δραστηριοποιούνται στη γαλλική επικράτεια.
• Οι ελβετικές επιχειρήσεις απασχολούν γύρω στους 140.000 εργαζομένους στη Γαλλία.
• Περισσότερες από 600 γαλλικές επιχειρήσεις δραστηριοποιούνται στην Ελβετία.
• Η Ελβετία είναι η έβδομη χώρα σε επενδύσεις στη Γαλλία με επενδύσεις που στο τέλος του 2013 άγγιζαν τα 30 δισεκατομμύρια ελβετικά φράγκα.
• Το εμπόριο που αναπτύσσεται ανάμεσα στις δύο χώρες ξεπερνά τα 25 δισεκατομμύρια ευρώ.
• Η αξία των επενδύσεων που οι δύο χώρες ανταλλάσσουν ξεπερνά τα 73.5 δισεκατομμύρια ευρώ.
• Το 2012, οι Γάλλοι τουρίστες που επισκέφτηκαν και διανυκτέρευσαν στην ελβετική επικράτεια άγγιζαν το ένα εκατομμύριο ενώ οι Ελβετοί που έκαναν το ίδιο στη Γαλλία ήταν λίγο λιγότεροι από τρία εκατομμύρια!!!

        Και ενώ κανείς φαντάζεται ότι έπειτα από όλα αυτά, οι διπλωματικές σχέσεις των δύο χωρών είναι άριστες, μάλλον κάνει λάθος. Υπάρχουν πολλά ζητήματα – αγκάθια που χωρίζουν τις δυο γείτονες χώρες με τελευταίο και μεγαλύτερο την οικονομική εκμετάλλευση του διεθνούς αεροδρομίου της Βασιλείας, το οποίο βρίσκεται στα σύνορα. Θέμα το οποίο απασχόλησε κατά προτεραιότητα τον Γάλλο πρόεδρο κατά την προχθεσινή του επίσημη επίσκεψη στη Βέρνη, τη Λωζάννη και τη Ζυρίχη και στις συζητήσεις του με την Ελβετίδα ομόλογό του.

         Η εν λόγω επίσκεψη του Γάλλου προέδρου πάντως στην Ελβετία ήταν η τρίτη επίσημη επίσκεψη Γάλλου προέδρου στην Ελβετία μέσα στα τελευταία 100 χρόνια!!!!!! Η τελευταία ήταν το 1998 όταν ο Ζακ Σιράκ επισκέφτηκε τη Βέρνη και πριν από εκείνον ήταν ο Φρανσουά Μιτεράν που είχε επισκεφτεί την Ελβετία το 1983!!!

ΒΙΝΤΕΟ: Μεγαλοπρεπής εκκλησία στη Νέα Υόρκη σε σχέδιο του Καλατράβα!!!

Αυτή την ώρα (πρωί Σαββάτου στη Νέα Υόρκη) γίνεται η ευλογία των θεμελίων του ιερού ναού Αγίου Νικολάου, στο Παγκόσμιο Εμπορικό Κέντρο της Νέας Υόρκης, όπου ο παλαιότερος ναός (του 1916) είχε καταρρεύσει μαζί με τους Δίδυμους Πύργους στις 11 Σεπτεμβρίου του 2001. Η μικρή λειτουργία, η οποία περιλαμβάνει και μνημόσυνο στη μνήμη των θυμάτων της 11ης Σεπτεμβρίου, γίνεται παρουσία του Αρχιεπισκόπου Αμερικής Δημήτριου και όλων των ορθόδοξων μητροπολιτών των ΗΠΑ στην ελληνική γλώσσα. Πριν λίγες ημέρες, η Ελληνική Ορθόδοξη Αρχιεπισκοπή κυκλοφόρησε ένα λεπτομερές για το νέο ιερό ναό Αγίου Νικολάου, ο οποίος θα κατασκευαστεί στο σημείο και η κατασκευή του οποίου φέρει την υπογραφή του διάσημου Ισπανού αρχιτέκτονα Σαντιάγο Καλατράβα, του ίδιου που σχεδίασε το διάσημο σκέπαστρο του Ολυμπιακού Σταδίου στην Αθήνα. Η Ελληνική Ορθόδοξη Αρχιεπισκοπή της Αμερικής είναι στη μέση μιας εκστρατείας συλλογής κεφαλαίου ύψους 40 εκατομμυρίων δολαρίων για να χτίσει τον ιερό ναό, ο οποίος βρίσκεται στην καρδιά του «Ground Zero», περιοχή που περιλαμβάνει το 9/11 Memorial και το Μουσείο της 11ης Σεπτεμβρίου. Μεταξύ των δωρητών δεσπόζει και η Ελληνική Κυβέρνηση, η οποία φέρεται να προσφέρει 200 χιλιάδες δολάρια για την ανέγερση του ιερού ναού. Δείτε το βίντεο – σχέδιο του Καλατράβα για την εκκλησία.

Η φωτογραφία της ημέρας!!!

Πρόκειται για μια εικόνα που δεν τη βλέπει κανείς κάθε μέρα. Μια ορθόδοξη λειτουργία μέσα στην Παναγία των Παρισίων!

Η φωτογραφία της ημέρας λήφθηκε, χθες το απόγευμα, Κυριακή 5 Οκτωβρίου 2014, στον ορθόδοξο εσπερινό που τελέσθηκε στη διάσημη Παναγία των Παρισίων (Notre Dame de Paris) από το Μητροπολίτη Γαλλίας, Στέφανο, και άλλους ορθόδοξους κληρικούς του Παρισιού επί τη ευκαιρία της εορτής στις 9 Οκτωβρίου του Αγίου Διονυσίου (Saint Denis), ο οποίος θεωρείται ο προστάτης του Παρισιού, καθώς ήταν ο πρώτος επίσκοπος του Παρισιού στα μέσα του 3ου αι. μ. Χ. και ο οποίος μαρτύρησε από τους Ρωμαίους κατά το μεγάλο διωγμό του Γαλέριου. Σύμφωνα με την παράδοση, όταν οι Ρωμαίοι τον αποκεφάλισαν για την πίστη του, εκείνος έσκυψε, πήρε το κεφάλι του στα χέρια του προχώρησε. Ο Saint Denis αναγνωρίζεται ως Άγιος και από την καθολική και από την ορθόδοξη εκκλησία.

Δυο χρόνια από το τέλειο (???) έγκλημα!!!

        Δύο χρόνια έρευνας συμπληρώνονται αυτές τις ημέρες, και ακόμα καμία εξήγηση. Η δολοφονία στο Chevaline (Haute-Savoie, Γαλλία), στην οποία σκοτώθηκαν τρία μέλη μιας βρετανικής οικογένειας με ιρακινή καταγωγή και ένας Γάλλος ποδηλάτης, παραμένει ένα αίνιγμα. Μια έρευνα στην οποία έπεσαν ισχυρές δυνάμεις για την λύση του μυστηρίου: έως 100 αστυνομικοί στη Γαλλία και σχεδόν σαράντα συνάδελφοί τους στο Ηνωμένο Βασίλειο. Αλλά το ρεκόρ είναι εκτεταμένο, λόγω του διεθνούς χαρακτήρα του, και το πολύ σπάνιο υλικό. 

21 πυροβολισμοί, 4 νεκροί, δυο διασωθέντες! 

Στις 5 Σεπτεμβρίου 2012, λίγο πριν από τις 4 το απόγευμα, η οικογένεια Al-Hilli, περνώντας τις διακοπές της στις όχθες της λίμνης Annecy, παρκάρει το αυτοκίνητό τους σε ένα μικρό χώρο στάθμευσης κατά μήκος ενός δασικού δρόμου στους πρόποδες ενός λόφου. Η Βρετανική οικογένεια επέλεξε αυτή την τοποθεσία μετά από τη συμβουλή ενός ντόπιου. Πρόκειται για μια απομονωμένη περιοχή, δημοφιλής όμως στους πεζούς και τους ποδηλάτες. Το ίδιο απόγευμα βρίσκεται στο ίδιο σημείο ένας ντόπιος ποδηλάτης, ο οποίος χάθηκε μετά από λάθος στροφή.

Ο Saad Al-Hilli παρκάρει τη BMW του στην άκρη του δρόμου, για να συμβουλευτεί τις οδηγίες μιας τουριστικής πινακίδας ενός η επτάχρονη κόρη του τρέχει κοντά του για να θαυμάσει το ποτάμι που ρέει πλησίον του χώρου. Ανήσυχη η μητέρα φωνάζει στην κόρη της να επιστρέψει στο αυτοκίνητο. Μα η μητέρα φαίνεται πως έχει ένστικτο. Κάτι δεν πάει καλά?? 

Ο κίνδυνος είναι εκεί, αλλά μακριά από αυτό φαντάζεται η μητέρα,  Zainab. Ξαφνικά, ένας ληστής εμφανίζεται από το πουθενά και αρχίζει να ρίχνει μια βροχή από σφαίρες. Ο Saad Al-Hilli φωνάζει στην κόρη του να γυρίσει στο αυτοκίνητο. Μάταια. Πανικόβλητος από το γεγονός, ο πατέρας τρέχει σε αντίθετη κατεύθυνση από το αυτοκίνητο, μάλλον για να μη γίνει το αυτοκίνητο με την οικογένειά του ο στόχος του αγνώστου που πυροβολεί. «Ο κίνδυνος θα είναι τεράστιος γι ‘αυτό ο πατέρας είχε προσπαθήσει να διαφύγει χωρίς την κόρη του, η οποία τρέχει προς το όχημα» είπε ένας ερευνητής.

Ο άγνωστος πάνω στους ελιγμούς που κάνει πέφτει πάνω στον ποδηλάτη που βρισκόταν στο σημείο. Είναι το πρώτο θύμα. Ο 45χρονος Γάλλος πέφτει νεκρός έπειτα από αρκετές σφαίρες που δέχεται σε όλο του το κορμί. Ο δολοφόνος όμως δεν σταματά εδώ. Μέσα σε λίγα λεπτά ρίχνει πάνω από 20 σφαίρες. 

Ο Saad Al-Hilli, 50 ετών, η σύζυγός του Iqball, 47, και η μητέρα της Suhaila Al-Allaf, 74 ετών, έλαβαν από μια σφαίρα στο κεφάλι έκαστος. Η Zainab, η κοπέλα παρέμεινε έξω από το όχημα και χτυπήθηκε στο αριστερό ώμο. Ο σκοπευτής πηγαίνει μετά στην άκρη, την νομίζει για νεκρή, και φεύγει. Το σώμα της είναι το πρώτο που ανακαλύφθηκε λίγα λεπτά αργότερα από τον πρώτο άνθρωπο στη σκηνή μετά το συμβάν, ένα Βρετανό ποδηλάτη. Η Zainab τελικά θα επιβιώσει. «Οι γιατροί μας είπαν ότι ήταν ένα θαύμα,» είπε ένας ερευνητής, ο οποίος ακόμα ψάχνει. Η κοπέλα εξακολουθεί να πάσχει από μερική αμνησία. Όσο για την Zeena, τη νεότερη κόρη της οικογένειας δεν είδε σχεδόν τίποτα γιατί η μητέρα της την είχε κρύψει άμεσα κάτω από τα πόδια της. 

Ο δολοφόνος
Τα στοιχεία που βρέθηκαν στον τόπο των εκτελέσεων είναι σπάνια: δύο διαφορετικά προφίλ DNA των θυμάτων ελήφθησαν από το όχημα. Είχαν διασταυρώθηκαν με τα αρχεία από διάφορες ευρωπαϊκές χώρες. Μάταια. Οι ερευνητές ανακάλυψαν επίσης ένα κομμάτι από λαβή πιστολιού κοντά στο πληγωμένο κορίτσι.

Έτσι, έχουν εντοπίσει το φονικό όπλο: ένα Luger P06 7,65 διαμετρήματος, ένα αρχαίο όπλο που διαθέτει ο ελβετικός στρατός. Οι κινήσεις δηλώνουν ότι ο δολοφόνος ήταν έμπειρος. Κατά τη διάρκεια των γεγονότων, άλλαξε δυο φορές γεμιστήρα ενώ δεν φαίνεται κανένα χτύπημα πάνω στο όχημα των θυμάτων. Το όπλο που επέλεξε δεν ήταν τυχαίο και εξαιτίας της παλαιότητάς του είναι δύσκολο να εντοπιστεί. Όπως εξίσου δύσκολο είναι να βρεθεί και η πηγή από όπου το προμηθεύτηκε. 

Οι αστυνομικοί έχουν ακούσει όλους τους μάρτυρες της περιοχής  την ημέρα του συμβάντος. Δεν θα μπορούσε να προσδιοριστεί παρά μόνο ο οδηγός μιας BMW 4Χ4 και ένας ποδηλάτης. Αυτοί κι ένας άλλος οδηγός μηχανής, του οποίου το σκίτσο κυκλοφόρησε από την αστυνομία το Νοέμβριο του 2013 και πρόκειται για τον πλησιέστερο άνθρωπο στον τόπο και τη στιγμή του εγκλήματος. Ο οποίος όμως δεν είναι κανείς άλλος, από τον βασικό μάρτυρα της υπόθεσης!!! 

Υπόθεση 1: η κληρονομιά 
Για αυτή την υπόθεση της δολοφονίας, οι ερευνητές δεν έχουν τίποτε άλλο παρά ένα κινητό τηλέφωνο.  Μέσα στο τροχόσπιτο στο οποίο ο Al-Hilli έμενε με την οικογένειά του στις όχθες της λίμνης Annecy, οι ερευνητές βρήκαν πολλά έγγραφα και ηχογραφήσεις των συνομιλιών μεταξύ του Saad Al-Hilli και του αδελφού του, Zaid. που σχετίζονται με την κληρονομιά του πρόσφατα τότε θανόντα πατέρα τους. 

Όταν πέθανετο 2011 στην Ισπανία, ο Al-Hilli Kadem ήταν ένας επιτυχημένος επιχειρηματίας. Πριν φύγει από το Ιράκ στη δεκαετία του 1980, ήταν ο επικεφαλής ενός πλήθους εταιρειών. Είχε στην κατοχή του πολλά σπίτια και διαμερίσματα στο Ιράκ, στα προάστια του Λονδίνου και της Ισπανίας. Η κληρονομιά του υπολογίζεται σε αρκετά εκατομμύρια ευρώ.

Πριν από το θάνατό του, ο Al-Hilli Kadem ζήτησε από τον πρωτότοκο γιο του να συντάξει την κληρονομιά του και την περιουσία του. Τότε ο Zaid Al-Hilli τότε τον είχε βάλει να υπογράψει ένα κενό έγγραφο πριν κάνει μια διαθήκη ότι ήταν ο μοναδικός δικαιούχος της κληρονομιάς. Ο αδελφός του Σαάντ ανακάλυψε τον ελιγμό και μπλόκαρε τη διαδικασία. Η σύγκρουση έχει πλέον ξεφύγει. «Υπήρχε μια φοβερή έχθρα μεταξύ των δύο αδελφών. Ειδικά δεδομένου ότι, σε αντίθεση με τον Saad, ο Zaid είχε καταστραφεί επαγγελματικά.» είπε ο ερευνητής. 

Την ημέρα του εγκλήματος, ο αδερφός του θύματος βρισκόταν στο Λονδίνο και περνούσε καλά.  Αρνείται οποιαδήποτε ευθύνη για τη δολοφονία του αδελφού του. «Ο Saad είχε πρόβλημα με μένα, αλλά όχι εγώ με εκείνον», εξήγησε σε μια συνέντευξη που έδωσε στο BBC. Εμφανίστηκε πολλές φορές από τη βρετανική αστυνομία ως ύποπτος, αλλά ο Zaid Al-Hilli αθωώθηκε λόγω έλλειψης επαρκών αποδεικτικών στοιχείων. Οι Γάλλοι ανακριτές έχουν παρακολουθήσει τις ακροάσεις, και δεν θα μπορούσε παρά να  τις ζητήσουν άμεσα. 

Από την πλευρά της μητέρας, η έρευνα έχει αποκαλύψει ένα περίεργο θέμα που ανακαλύφθηκε από τα λαγωνικά της αστυνομίας στις Ηνωμένες Πολιτείες. Η Al-Hilli Iqball, σύζυγος του Saad, η οποία έζησε στην πολιτεία του Μισισιπή, μεταξύ Φεβρουαρίου 1999 και Δεκεμβρίου 2000, παντρεύτηκε έναν χειρούργο δεκατρία χρόνια μεγαλύτερό της, τον James Thompson, από τον οποίο όμως πήρε γρήγορα το διαζύγιο. Κατά τη διερεύνηση του πρώην σύζυγό της, η αστυνομία ανακάλυψε ότι είχε πεθάνει … 5 του Σεπτέμβρη του 2012, την ίδια ημέρα με τη δολοφονία του Chevaline. Ο James Thompson επίσημα πέθανε από καρδιακή προσβολή στο δρόμο. Οι Γάλλοι ανακριτές ζήτησαν από το FBI να διεξάγει μια εκταφή. Αλλά μέρος της οικογένειας του θανόντος έφερε αντιρρήσεις. «Είναι μια περίεργη σύμπτωση, λένε στο δικαστήριο του Annecy, αλλά την ίδια στιγμή, η σχέση αυτή είναι πολύ παλιά.»

Υπόθεση 2: βιομηχανική κατασκοπεία ή μυστικών υπηρεσιών
Οι ερευνητές επικεντρώθηκαν σε μια διαφορετική πορεία, περισσότερο ασαφή. Ο Saad Al-Hilli ήταν ένας λαμπρός μηχανικός που εργάστηκε στον τομέα των δορυφόρων, για λογαριασμό μιας εταιρείας του Ηνωμένου Βασιλείου. Αλλά στο σπίτι του στο Claygate (Surrey, προάστια του Λονδίνου), είχε στην κατοχή του πολλά περισσότερα δεδομένα από ό, τι δικαιολογούσε η εργασία του….  

Βιομηχανική κατασκοπεία; Συμμετοχή της μυστικής υπηρεσίας; Οι ερευνητές αμφισβήτησαν. «Φαίνεται ότι τα έγγραφα αυτά δεν είχαν καμία αξία στην αγορά. Επιπλέον, Saad Al-Hilli δεν είχε καμία πρόσβαση σε βασικά έργα, λόγω των ιρακινών καταγωγών του».

Υπόθεση 3: ένα ντόπιος «τρελός δολοφόνος» 
«Κατά τη γνώμη μου, η λύση είναι εδώ. Είναι ντόπιος και δεν προέρχεται από αλλού», είπε ένας ερευνητής. Για δύο χρόνια, μια ομάδα αστυνομικών επισκέφθηκε συλλόγους της περιοχής, εντόπισε τους συλλέκτες όπλων, επισκέφτηκε ψυχιατρικά νοσοκομεία έχοντας κατά νου την υπόθεση ενός «παρανοϊκού δολοφόνου» που κατοικεί στην περιοχή. Σε αυτή την περίπτωση, τα θύματα θα είχαν βρεθεί τυχαία στο λάθος μέρος τη λάθος στιγμή.

Πριν λίγους μήνες, η διαδρομή ενός πρώην αξιωματικού της δημοτικής αστυνομίας που κατοικεί δέκα χιλιόμετρα από το σημείο του εγκλήματος, αύξησε τις ελπίδες των αστυνομικών.  Το προφίλ του πρώην αστυνομικού ταίριαζε στον δολοφόνο. Ομοιότητα με το πρόσωπο στο σκίτσο της αστυνομίας, άδεια μοτοσυκλέτας, συλλέκτης όπλων, αγανακτησμένος με τους ξένους επισκέπτες της περιοχής. Ένας ατυχής συνδυασμός των περιστάσεων. Διότι ακόμη και αν ο ίδιος εξακολουθεί να χρεώνεται με το λαθρεμπόριο όπλων, ο πρώην αξιωματικός της δημοτικής αστυνομίας απαλλάχθηκε.

Και εν τέλει η προσαγωγή του τελευταίου, εξελίχθηκε σε φιάσκο των ερευνητών. Γιατί από τα ΜΜΕ παρουσιάστηκε ως ο βασικός ύποπτος, η αστυνομία αναστάτωσε όλη την περιουσία του, εκείνος έχασε τη δουλειά του, έμεινε για καιρό κλεισμένος στα κρατητήρια και από θύτης έγινε ένα μεγάλο θύμα φτάνοντας μάλιστα στο σημείο να στείλει επιστολή στον ίδιο τον Πρόεδρο της Γαλλίας παραπονούμενος για την ταλαιπωρία την οποία υπέστη! 

Η υπόθεση των ερευνητών πάντως ότι ο δολοφόνος είναι ντόπιος, αποτελεί προτεραιότητα για εκείνους σε μια υπόθεση που δεν έχει ακόμα κλείσει.  «Το χειρότερο σενάριο για εμάς θα είναι να πρόκειται για κάποιον ο οποίος έκανε μια φορά την εμφάνισή του από το χαώδες δάσος και δεν θα ξανακάνει ποτέ ξανά την εμφάνισή του» υποστηρίζουν οι Γάλλοι αστυνομικοί. 

Οι ερευνητές ελπίζουν

Στο χωριό Ugine (Savoie), η οικογένεια του ποδηλάτη Sylvain Mollier, παραμένει διακριτική σε ό,τι αφορά την τραγωδία. «Οι άνθρωποι αυτοί είναι πολύ ήσυχοι και διακριτικοί και εξακολουθούν να έχουν εμπιστοσύνη στις ανακριτικές αρχές» υποστηρίζει η δικηγόρος της οικογένειας. Για τον εισαγγελέα του Annecy, ο ποδηλάτης είναι παράπλευρη απώλεια και η έρευνα δεν του έχει προσάψει καμία σχέση με την υπόθεση.

Την ίδια ώρα, οι ερευνητές έχουν κάνει «φύλλο και φτερό» χιλιάδες δεδομένα (αποδείξεις διοδίων, αποδείξεις από πρατήρια καυσίμων, εικόνες από βίντεο παρακολούθησης…). Λένε ότι κάποια μέρα, ένα από όλα αυτά τα στοιχεία μπορεί να σταθεί ικανό να δώσει τη λύση στο μυστήριο. 

 «Χρειαζόμαστε μια χείρα βοηθείας από τη μοίρα», δήλωσε ο Eric Maillaud, εισαγγελέας του Annecy. «Αλλά εντέλει ίσως πρόκειται για το τέλειο έγκλημα» συνεχίζει.  Ως αποτέλεσμα, ο αριθμός των ερευνητών που έχουν ριχτεί στην υπόθεση – σχεδόν εκατό αστυνομικοί – μειώνεται με την πάροδο του χρόνου. Η μονάδα, με επικεφαλής τον Claire Moulié, σύντομα θα μειωθεί σε μια δωδεκάδα αστυνομικών.

Στο Ηνωμένο Βασίλειο, τα δύο παιδιά που γλίτωσαν το θάνατο, η Zainab και η Zeena Al-Hilli, εξακολουθούν να ζουν υπό την προστασία και επιτήρηση. Οι γιατροί δεν αποκλείουν ότι μια μέρα η μεγαλύτερη κόρη θα επανακτήσει τη μνήμη της εντελώς. Και μπορεί να δώσει πολύτιμες πληροφορίες για να διαλευκάνουν τελικά το μυστήριο της δολοφονίας του Chevaline.

Πηγή: francetvinfo.fr 

Οι φωτογραφίες της ημέρας!

         Πέρασαν χρόνια και χρόνια.. Οι περισσότεροι ξέχασαν.. Οι πιο πολλοί αγνοούν.. Μα εκείνοι, οι συγγενείς τους, τα παιδιά τους, οι απόγονοί τους, όλοι όσοι εκδιώχθηκαν με τον χειρότερο τρόπο, δεν ξέχασαν, δεν ξεχνούν! Πρόκειται ακόμη μια μαύρη σελίδα του Ελληνισμού, όπου ο Έλληνας διώχθηκε από το σπίτι του, από τη γη του, που λιντσαρίστηκε, βιάστηκε.. Που του βεβήλωσαν τους τάφους των προγόνων του. Του κατέστρεψαν τους ναούς της πίστης του… Του εξαφάνισαν την περιουσία του, τους κόπους του. Που ακόμη ένα καλοστημένο σχέδιο οδήγησε στην καταστροφή ενός σπουδαίου μέρους του Ελληνισμού!!! 

Ήταν σαν σήμερα, 6 και 7 Σεπτεμβρίου 1955 όταν έλαβαν χώρα τα Σεπτεμβριανά! 

• 4.214 διαμερίσματα

• 1.004 καταστήματα

• 73 εκκλησίες

• 1 συναγωγή

• 2 μοναστήρια

• 26 σχολεία

• 5.317 εγκαταστάσεις όπως εργοστάσια, αποθήκες και μπαρ.

Σεπτεμβριανά, (6 και 7 Σεπτεμβρίου 1955)

      Ακόμη και στις μέρες μας, παρά τα ιστορικά αποδεικτικά στοιχεία που καθιστούν την τότε κυβέρνηση Μεντερές συνυπεύθυνη για τις εγκληματικές ενέργειες του εξαγριωμένου πλήθους, η επίσημη τουρκική ιστοριογραφία αρνείται τον χαρακτηρισμό ”Πογκρόμ”. Ωστόσο μεγάλο τμήμα της τουρκικής κοινωνίας επικαλούμενο την τραγικότητα των επεισοδίων αισθάνεται ντροπή και ενοχές για όσα συνέβησαν. Σε αυτή τη διάθεση εθνική αυτοκριτικής και ευαισθητοποίησης, σημαντική επιρροή εμφάνισαν οι διάφορες εκθέσεις φωτογραφικού υλικού, βιβλία και κινηματογραφικές ταινίες που παρουσιάζουν τα γεγονότα.

        Τη νύχτα της 5ης Σεπτεμβρίου 1955, μια βόμβα εξερράγη στην αυλή της κατοικίας του Κεμάλ Ατατούρκ στη Θεσσαλονίκη. Το συμβάν σε συνδυασμό με την τεταμένη κατάσταση που επικρατούσε στην Κύπρο και τις ανησυχίες της τουρκικής κοινωνίας για επιθέσεις Ελληνοκυπρίων εναντίον Τουρκοκυπρίων (όπως δημοσίευσε η εφημερίδα Hürriyet), πυροδότησαν το μίσος του όχλου για τους μη μουσουλμάνους συμπολίτες τους. Το επόμενο απόγευμα της 6ης Σεπτεμβρίου τα γεγονότα έλαβαν χώρα στην Κωνσταντινούπολη, τη Σμύρνη και την πρωτεύουσα Άγκυρα. 

      Συνολικά περίπου 100.000 άτομα συμμετείχαν στις επιθέσεις καταστρέφοντας και λεηλατώντας καταστήματα, κατοικίες, σχολεία, λατρευτικούς ναούς και κοιμητήρια μη μουσουλμάνων. Μικρές ομάδες 20 – 30 ατόμων, με υποκινητές και αρχηγούς, εξορμούσαν σε συνοικίες και κεντρικές οδούς προκαλώντας τις ζημιές. Παρά τον προσχεδιαζόμενο χαρακτήρα των επιθέσεων (αφού τα καταστήματα, οι κατοικίες και οι αποθήκες είχαν σημειωθεί από την προηγούμενη νύχτα με κόκκινο σταυρό ή τα γράμματα GRM από το gayrimüslim Rum (Μη μουσουλμάνος Έλληνας) ή με σβάστικες τα καταστήματα και οι κατοικίες των Εβραίων), ο όχλος των ταραξιών προσπαθούσε να παρασύρει και απλούς διερχόμενους πεζούς στα επεισόδια. Χαρακτηριστικά, ο Αρμένιος Γκομπελιάν αναφέρει πως οι νεαροί διαδηλωτές εισέβαλαν σε καφενεία και παρότρυναν τους θαμώνες να λάβουν μέρος στις επιθέσεις, λέγοντάς τους – Τι σόι Τούρκοι είστε εσείς; Όλος ο λαός έχει ξεσηκωθεί και σεις εδώ κάθεστε και παίζετε χαρτιά; Το μαινόμενο πλήθος ήταν εξοπλισμένο με λοστούς, πέτρες, σανίδες, φτυάρια, πριόνια και συσκευές οξυγονοκόλλησης. Για τη μεταφορά του κόσμου και των συνεργών τους είχε επιστρατευθεί ένα ολόκληρο δίκτυο οχημάτων, όπως φορτηγά, λεωφορεία, ταξί, τραμ, ιδιωτικά αμάξια και στρατιωτικά οχήματα. Από την ακόλουθη δημοσίευση στην εφημερίδα Milliyet στις 07 – 09 – 1955, δηλώνεται η ζοφερή κατάσταση που επικρατούσε στη διάρκεια των επεισοδίων. ”Προπαντός, οι δρόμοι μεταξύ του Γαλατά Σαράι και του Τουνέλ ήταν πλήρως καλυμμένοι με κουρέλια και κομμάτια από γούνες. Στους δρόμους ήταν πεταμένα ψυγεία, ηλεκτρικές σκούπες, γλυκά, καραμέλες, τόπια με ύφασμα, πουκάμισα, γραβάτες, και τα υπολείμματα ενός μανάβικου. Πίσω από τα τραμ, αυτοκίνητα και λεωφορεία είχαν δέσει με σπάγκους ψυγεία, ραπτομηχανές και γραφομηχανές και τα έσερναν στους δρόμους. Όλα τα αντικείμενα στα μαγαζιά καταστρέφονταν το ένα μετά το άλλο”. Ο Αναστάσιος Ιορδάνογλου μεταφέρει την εικόνα που αντίκρισε στο κατεστραμμένο σπίτι της γιαγιάς του. ”Όταν πήγα στο σπίτι της γιαγιάς, δεν μπορούσα να πιστέψω στα μάτια μου. Πόρτες και παράθυρα δεν υπήρχαν πια. Ψυγεία, ράφια και καθρέφτες είχαν γίνει κομμάτια και βρίσκονταν πεταμένα έξω από το σπίτι. Είχαν σκίσει τα στρώματα και τα παπλώματα και είχαν σκορπίσει παντού το βαμβάκι. Είχαν κουρελιάσει ρούχα, παπούτσια, κουβέρτες και χαλιά και όλα τα πιατικά είχαν θρυμματιστεί σε χιλιάδες κομμάτια. Είχαν διαλύσει το σκελετό των κρεβατιών και είχαν τσακίσει με τσεκούρι τους πολυέλαιους, το σκρίνιο, τα τραπέζια, τις καρέκλες και τις πολυθρόνες. Πάνω στο πάτωμα υπήρχε μια άμορφη μάζα από ξύλο, κάρβουνο και γυαλί, μαζί με αλάτι, ζάχαρη, λάδι και αβγά. Η σόμπα ήταν επίσης κομματιασμένη και μ’ ένα ψαλίδι είχαν αχρηστεύσει ότι περιείχαν κάποιες βαλίτσες”. 

Οι καταστροφές εξαπλώθηκαν σε ελληνορθόδοξους ναούς όπως της Αγίας Τριάδας στην πλατεία Ταξίμ, που κάηκε ολοσχερώς αλλά και στα κοιμητήρια του Σισλί (Şişli) και Μπαλικλί (Balıklı) που οι ταραξίες κομμάτιασαν ταφόπλακες, άνοιξαν τάφους και έκαψαν σκελετούς. Κατά τη διάρκεια των επεισοδίων οι δυνάμεις ασφαλείας όχι μόνο ήταν απαθείς αλλά ενίσχυσαν το έργο των ταραξιών. Λίγη ώρα πριν ξεκινήσουν τα τραγικά γεγονότα η αστυνομία συγκέντρωσε αυξημένες δυνάμεις ασφαλείας γύρω από χώρους διεθνούς ενδιαφέροντος όπως το ξενοδοχείο Χίλτον. Ωστόσο μαρτυρίες αναφέρουν πως οι αστυνομικοί είχαν λάβει εντολές να μην παρεμποδίζουν τις καταστροφές. Χαρακτηριστικά, ένας αστυνομικός διοικητής αρνήθηκε να βοηθήσει τον Αλβανό γείτονά του με τη δικαιολογία ότι στις παρούσες συνθήκες δεν ήταν αστυνομικός αλλά Τούρκος! Όσοι από τους αστυνομικούς δεν είχαν λάβει εντολές δεν παρέμειναν αδρανείς και παθητικοί. Όπως ο αστυφύλακας στο νησί της Πριγκήπου που συγκράτησε σαράντα άτομα οι οποίοι ήθελαν να κάψουν ένα ελληνικό σχολείο. 

       Σε πολλές περιπτώσεις, άμεση ήταν η υπεράσπιση της περιουσίας των μη μουσουλμάνων από φίλους και γείτονες μουσουλμάνους. Αντάλλαξαν τις κατοικίες τους ώστε ο όχλος να συναντήσει μουσουλμάνους στα σημαδεμένα σπίτια και να μην προβεί σε δολιοφθορές και μουσουλμάνοι θυρωροί είπαν ψέματα πως δεν υπάρχουν διαμερίσματα μη μουσουλμάνων στις πολυκατοικίες. Στο νησί της Χάλκης μια γυναίκα μέλος της τοπικής οργάνωσης του Ρεπουμπλικανικού Κόμματος (CHP) φώναξε στο πλήθος να μην πειράξουν κανένα σπίτι στον δρόμο της και κείνοι παραιτήθηκαν ενώ ο κύριος Σουκρού στο Τόπχανέ έκρυψε τους Έλληνες γείτονές του στο σπίτι του και πυροβολώντας στον αέρα έδιωξε τους ταραξίες. Σε άλλες περιπτώσεις οι ίδιοι οι μη μουσουλμάνοι έλαβαν δράση για να υπερασπισθούν την περιουσία τους όπως ένας Εβραίος έμπορος που ξήλωσε την ταμπέλα γειτονικού τουρκικού μαγαζιού και την αντάλλαξε με τη δική του. Το δικό του σώθηκε και του Τούρκου καταστράφηκε.

       Στον αντίποδα, οι κακοί γείτονες διευκόλυναν το έργο του όχλου καρφώνοντας τις περιουσίες των μη μουσουλμάνων και συμμετέχοντας στις ζημιές.

Απονομή Δικαιοσύνης

Η κυβέρνηση κήρυξε κατάσταση εκτάκτου ανάγκης και επέβαλε στρατιωτικό νόμο στην Κωνσταντινούπολη, τη Σμύρνη και την Άγκυρα. Ο Υπουργός Εσωτερικών Ναμίκ Γκεντίκ (Namik Gedik) παραιτήθηκε και η κυβέρνηση καθαίρεσε τον αρχηγό της τουρκικής αστυνομικής ασφαλείας, τον κυβερνήτη και διοικητή της Σμύρνης, τον αρχηγό της αστυνομίας της Κωνσταντινούπολης και τρεις στρατηγούς. Στη συνεδρίαση της ολομέλειας όλοι οι ομιλητές καταδίκασαν τα γεγονότα χαρακτηρίζοντας τα ως ”εθνική καταστροφή” που θα επηρέαζε καταλυτικά το κύρος της Τουρκίας ως κράτος δικαίου. Ξένοι παρατηρητές έκριναν πως η τουρκική κυβέρνηση φοβήθηκε τις αποκαλύψεις που θα μπορούσαν να αποβούν εις βάρος του τουρκικού κράτους. Αρχικώς, η κυβέρνηση Μεντερές με δριμεία δήλωσή της είχε καταστήσει υπεύθυνους για τα έκτροπα τους κομμουνιστές. Η κατηγορία αυτή φαντάζει αστεία και άστοχη αν λάβουμε υπόψη μας ότι οι μυστικές υπηρεσίες παρακολουθούσαν ασφυκτικά τη δράση των κομμουνιστών με αποτέλεσμα να φαίνεται εκ των πραγμάτων αδύνατη η δυνατότητα οργάνωσης των επεισοδίων από τους αριστερούς. Στον ίδιο βαθμό επιπολαιότητας, η λίστα της αστυνομίας με τους υπόπτους κομμουνιστές ήταν τόσο αβάσιμη ώστε να περιλαμβάνει ονόματα αποθανόντων και ατόμων που εκτελούσαν χρέη στρατιωτικής θητείας. Στην Κωνσταντινούπολη συνελήφθησαν 5.104 άτομα, στη Σμύρνη 424 και στην Άγκυρα 171. Οι κατηγορίες αφορούσαν την καταστροφή ξένης περιουσίας, κλοπή, λεηλασία, εμπρησμό, επιθέσεις σε θρησκευτικά κέντρα, συλλαλητήρια εναντίον ξένων κρατών (Μεταξύ όλων, οι διαδηλωτές κατέστρεψαν και τη Πρεσβεία της Σουηδίας), βλάβη εθνικών συμφερόντων, κομμουνιστική προπαγάνδα, ανθρωποκτονία δολιοφθορά, βιασμούς, προσβολή της κυβέρνησης, προσβολή του στρατού και αντίσταση κατά της Αρχής. Ως τα τέλη του 1956 καταδικάστηκαν 228 άτομα. 

Ο πρωθυπουργός Αντνάν Μεντερές.

Την επαύριον των επεισοδίων συνελήφθησαν 87 μέλη του προεδρείου του εθνικιστικού συλλόγου ”Η Κύπρος είναι τουρκική” (Στην παρούσα δημοσίευση θα μεταφέρουμε τον σύλλογο με τα αρχικά της τουρκικής ονομασίας του, KTC, Kıbrıs Türktür Cemiyeti) με την κατηγορία του σχεδιασμού και υποκίνησης των γεγονότων.
Η KTC ιδρύθηκε τον Αύγουστο του 1954 με παρότρυνση των τουρκικών φοιτητικών συλλόγων, της εθνικής ομοσπονδίας Τούρκων φοιτητών και της τουρκικής εθνικής φοιτητικής ένωσης. Σκοπός του συλλόγου ήταν η ένωση της Κύπρου με την Τουρκία, η υπεράσπιση της τουρκικής μειονότητας της Κύπρου ενώπιον του ΟΗΕ και άλλων οργανισμών και η διοργάνωση πράξεων διαμαρτυρίας σε όλη την Τουρκία.
Η πλειοψηφία των μελών του προεδρείου και του συλλόγου συνεργάζονταν στενά με μεμονωμένα μέλη της κυβέρνησης, κρατικές οργανώσεις και άλλα κρατικά όργανα όπως τις μυστικές υπηρεσίες.
Οι δραστηριότητες του συλλόγου συγχρηματοδοτούνταν σε σημαντικό βαθμό από την κυβέρνηση (εφάπαξ εισφορά 35.000 τουρκικών λιρών και ετήσια εισφορά από την κυβέρνηση ύψους 200.000 τουρκικών λιρών).
Τα πλοκάμια της οργάνωσης ήταν εξαπλωμένα σε πολλές τοπικές οργανώσεις του κυβερνώντος Δημοκρατικού Κόμματος και σε εργατικά σωματεία. Αποτέλεσμα, πολλά μέλη του συλλόγου KTC να διατηρούν πολλαπλές θέσεις. Εκτός από μέλη του KTC λειτουργούσαν και ως μέλη του Δημοκρατικού Κόμματος και ως σημαντικά στελέχη εργατικών σωματείων.
Ένα μήνα πριν τις ταραχές, στις αρχές Αυγούστου του 1955 παρατηρείται μια ασυνήθιστη εντατικοποίηση των δραστηριοτήτων του συλλόγου KTC. Αν και μέχρι τα μέσα Αυγούστου υπήρχαν μόλις τρεις κλαδικές του συλλόγου στην Κωνσταντινούπολη, ως τα επεισόδια της 6ης Σεπτεμβρίου άνοιξαν τουλάχιστον άλλα δέκα παραρτήματα του συλλόγου. Εντύπωση προκαλεί το γεγονός ότι οι κλαδικές αυτές ιδρύθηκαν από ηγετικά στελέχη των τοπικών οργανώσεων του κυβερνώντος Δημοκρατικού Κόμματος και των εργατικών σωματείων. Την τελευταία εβδομάδα του Αυγούστου το σημαντικό μέλος του KTC, Καμίλ Ονάλ (Kamil Önal – αρθρογράφος και πράκτορας των μυστικών υπηρεσιών) έδωσε επείγουσα παραγγελία σε ένα τυπογραφείο, να τυπώσει 20.000 αφίσες με την επιγραφή ”Η Κύπρος είναι τουρκική”.
Η καθολική εκτέλεση των τραγικών γεγονότων από το σύλλογο KTC επιβεβαιώθηκε και από τη σύλληψη του σημαντικού του στελέχους Σεραφείμ Σαγλάμελ, ο οποίος είχε πάνω του τις λίστες των καταστημάτων και κατοικιών προς καταστροφή. Επίσης άλλα μέλη του προεδρείου του KTC όπως ο Μουσταφά Έρογλου και Ερόλ Ντεμιρτζίογλου εντοπίστηκαν πάνω σε μοτοσυκλέτες, να πηγαινοέρχονται στις συνοικίες που συνέβησαν οι βανδαλισμοί, παροτρύνοντας τον κόσμο να λάβει μέρος στις δολιοφθορές. Επίσης, ένας πράκτορας που η αστυνομική επιθεώρηση είχε βάλει κρυφά στη φυλακή ως συγκρατούμενο των μελών του KTC, ανέφερε πως κατά τη διάρκεια της κράτησής του στο κελί, το επιφανές στέλεχος του KTC, Χικμέτ Μπιλ, αποκάλυπτε ανοιχτά πως για την οργάνωση των επεισοδίων είχε λάβει χρήματα και οδηγίες από τον πρωθυπουργό Αντνάν Μεντερές.

Ο Αντνάν Μεντερές συλλαμβάνεται και ενώπιον του στρατιωτικού δικαστηρίου.

Τα μέλη του KTC, ναι μεν κατηγορήθηκαν αλλά αθωώθηκαν, προφανώς γιατί τα ηγετικά του στελέχη απείλησαν ότι αν τους καταδίκαζαν θα αποκάλυπταν την ευθύνη των μελών της κυβέρνησης.

Από αριστερά, Μεντερές, Πολατκάν και Ζορλού στην αγχόνη.

Με το στρατιωτικό πραξικόπημα του 1960, ο πρωθυπουργός Αντνάν Μεντερές, ο Πρόεδρος της Τουρκικής Δημοκρατίας Τζεμάλ Μπαγιάρ και οι υπουργοί Ζορλού, Κιοπρουλού και Πολατκάν συνελήφθησαν και εκδικάστηκαν από στρατιωτικό δικαστήριο σχετικά με τις ευθύνες τους για τα Σεπτεμβριανά του 1955.
Κατηγορήθηκαν για παραβίαση των συνταγματικώς κατοχυρωμένων θεμελιωδών δικαιωμάτων των μη μουσουλμάνων (ως υπηκόων του τουρκικού κράτους) καθώς και για υποκίνηση Τούρκων πολιτών σε διαδηλώσεις και πράξεις βίας.
Ο κυβερνήτης της Σμύρνης, ο κυβερνήτης της Κωνσταντινούπολης και ο αρχηγός της αστυνομίας κατηγορήθηκαν ότι δεν έλαβαν τα απαραίτητα μέτρα για να διακόψουν τις δολιοφθορές.
Ο γενικός πρόξενος στη Θεσσαλονίκη, Μεχμέτ Αλί Μπαλίν, ο αναπληρωματικός πρόξενος, Μεχμέτ Αλί Τεκινάλπ, ο φοιτητής νομικής με καταγωγή από τη Κομοτηνή, Οκτάυ Ενγκίν και ο θυρωρός του προξενείου, Χασάν Ουτσάρ, κατηγορήθηκαν ότι είχαν προμηθεύσει τη βόμβα και ότι είχαν προκαλέσει την έκρηξη.
Οι Μπαγιάρ, Μεντερές, Πολατκάν και Ζορλού κηρύχθηκαν ένοχοι. Οι Μεντερές, Πολατκάν και Ζορλού καταδικάστηκαν σε θάνατο δια απαγχονισμού.

Το 2011 έκανα μια έρευνα σχετικά με τα Σεπτεμβριανά έχοντας ως βασικό εργαλείο το βιβλίο του Rıfat N. Bali, «6-7 Eylül Olayları 1955, Tanıklar – Hatıralar» (6 – 7 Σεπτεμβριανά 1955, Μαρτυρίες – Αναμνήσεις». Το βιβλίο το μελέτησα στα τούρκικα και με βοήθησε πολύ ώστε να μάθω κάπου 10 συνώνυμα για κάθε μια από τις λέξεις «Πλιάτσικο, λεηλασία, ταραχές, εκτοπισμός, καταστροφή, τραγωδία». Ο Bali συγκέντρωσε 144 αυτούσιες μαρτυρίες Τούρκων, Ρωμιών και Ευρωπαίων που τις μέρες εκείνες έζησαν τα γεγονότα από κοντά. Από τις 144 διαφορετικές περιπτώσεις μόλις 3 δικαιολογούσαν την οργή κατά των Ρωμιών λόγω των γεγονότων της Κύπρου. Οι υπόλοιπες 141 μαρτυρίες αναφέρονται στη μεγάλη αυτή αδικία που έζησαν οι Ρωμιοί με περίσσεια ευαισθησία.

Οι Κιοπρουλού, Μπαλίν, Τεκινάλπ και Ενγκίν κηρύχθηκαν αθώοι (Το ελληνικό κράτος έχει απαγορέψει την είσοδο στη χώρα στον Οκτάυ Ενγκίν).

Πριν τα Σεπτεμβριανά, το εθνικιστικό κράτος της Τουρκίας εκλαμβάνει τους Έλληνες της Πόλης (αλλιώς Ρωμιούς) ως νοσταλγούς του Βυζαντίου που μέσω του Πατριαρχείου προσπαθούν να νεκραναστήσουν τη Βυζαντινή Αυτοκρατορία. Γελοίες ψυχώσεις. Εκτός αυτού, το κεμαλικό κράτος προσεγγίζει τους Ρωμιούς ως πράκτορες της Ελλάδας.
Κι όμως, οι Ρωμιοί υπήρξαν ένα διαχρονικό και πολύ δυναμικό πληθυσμιακό κεφάλαιο στο ετερόκλητο συνονθύλευμα της Κωνσταντινούπολης.
Τα Σεπτεμβριανά του ’55 εμβολίασαν τους μη μουσουλμάνους με μια ισχυρή δόση ψυχολογικού σοκ. Οι Ρωμιοί αισθάνθηκαν παρίες στην ίδια τους τη γενέτειρα και η φυγή υπήρξε μονόδρομος. Οι απελάσεις του 1964 και 1971 αποτέλειωσαν σαν ταφόπλακα τον ελληνισμό της Κωνσταντινούπολης.

 

by constantinoupoli.com

Με τί εξεπλάγησαν στο Μουσείο Μπενάκη???

Το είδαν οι υπεύθυνοι του Μουσείου Μπενάκη και δεν το πίστευαν!!! Σε μια από τις σκηνές της ταινίας του Γούντι Άλεν «Magic in the Moonlight», πίσω από τους ηθοποιούς φαίνεται καθαρά μια από τις επενδύσεις τοίχου του Μουσείου Μπενάκη, η οποία είναι ένα γαλλικό έργο του 1828 και φέρει το όνομα «Πανόραμα του Αγώνα». Στο Μουσείο Μπενάκη η εν λόγω επένδυση τοίχου κοσμεί το σημείο έκθεσης των παραδοσιακών στολών της χώρας μας. Φυσικά οι ιθύνοντες του Μουσείο Μπενάκη το αντελήφθησαν εντελώς τυχαία και εξεπλάγησαν ευχάριστα!!! 

Η (προφητική) φωτογραφία της ημέρας!!!

«Θα γίνεις μεγάλος άνθρωπος, θα κυριεύσεις όλη την Αρβανιτιά, θα υποτάξεις την Πρέβεζα, την Πάργα, το Σούλι, το Δέλβινο, το Γαρδίκι και αυτό το τάχτι του Κουρτ πασά. Θα αφήσεις μεγάλο όνομα στην οικουμένη. Και στην Πόλη θα πας, μα με κόκκινα γένεια. Αυτή είναι η θέληση της Θείας Προνοίας»! Αυτά ήταν τα λόγια του Κοσμά του Αιτωλού προς τον Αλή πασά στο Τεπελένι πριν ο τελευταίος κυριαρχήσει σε ολόκληρη τη δυτική και βόρεια Ελλάδα. Στις 24 Ιανουαρίου του 1822 ο Αλή πασάς δολοφονήθηκε στη Νήσο των Ιωαννίνων από τα σουλτανικά στρατεύματα και αποκεφαλίστηκε. Το κεφάλι του μεταφέρθηκε λίγο καιρό αργότερα στην Πύλη, μπροστά στο σουλτάνο για να βεβαιωθεί ο ίδιος ότι ένας εκ των μεγαλυτέρων εχθρών του ήταν νεκρός (φωτογραφία). Οπότε εκείνη η στιγμή ο Κοσμάς ο Αιτωλός και η προφητεία του είχαν επαληθευτεί….

Σήμερα, 24 Αυγούστου, η Ορθοδοξία τιμά τη μνήμη του Κοσμά του Αιτωλού. 

Η απίστευτη ιστορία του Ι.Ν. Αγίου Διονυσίου Πύργου!!!!!

Ακριβώς απέναντι από το απρόσωπο μεγάλο κτήριο της πάλαι ποτέ Νομαρχιακής Αυτοδιοίκησης Ηλείας στον Πύργο στέκει αγέρωχος ένας από τους όμορφους ιερούς ναούς της περιοχής μας. Ένας τόσο μικρός ναός, αλλά με τόσο μεγάλη ιστορία. Δεν είναι άλλος από τον ιερό ναό Αγίου Διονυσίου.

 

Ο Ιερός Ναός του Αγίου Διονυσίου στον Πύργο κτίστηκε στα τέλη του 19ου αιώνα σε επτανησιακό αρχιτεκτονικό ρυθμό ως μετόχι της Μονής του Αγίου Διονυσίου στις Στροφάδες Νήσους. Βρίσκεται επί της οδού 28ης Οκτωβρίου, απέναντι από το Διοικητήριο. Η ανέγερσή του οφείλεται στην μεταφορά τού ενός βραχίονα του αγίου από τη Ζάκυνθο στον Πύργο. Το καμπαναριό του ναού φέρει έντονα στοιχεία μπαρόκ αρχιτεκτονικής και θυμίζει όχι μόνο τον Ιερό Ναό του Αγίου Νικολάου στο Κατάκολο, αλλά σχεδόν όλους τους ναούς των Επτανήσων. 

Σύμφωνα με την παράδοση, Αγαρηνοί πειρατές επέδραμαν στο μικρό νησί των Στροφάδων, όπου βρίσκεται έως και σήμερα η Ιερά Μονή του Αγίου Διονυσίου. Εκεί εφυλάσσετο το σκήνωμα του αγίου, πριν μεταφερθεί στην πόλη της Ζακύνθου. Οι πειρατές έκοψαν το ένα χέρι του Αγίου, το πήραν μαζί τους και το πούλησαν στη Χίο. Εκεί φυλάχθηκε σε μοναστήρι και έπειτα εστάλη πίσω στη Ζάκυνθο. Με τη φροντίδα των Ζακυνθινών του Πύργου, το χέρι του Αγίου ήρθε στο Κατάκολο κι έπειτα στον Πύργο, ώστε να πάρει ο λαός θάρρος ο οποίος πληττόταν πολύ συχνά από επιδημίες πανώλης.

 

Η Ζάκυνθος εορτάζει τον πολιούχο της στις 24 Δεκεμβρίου, οπότε τιμά τη μεταφορά του σκηνώματος από τις Στροφάδες στο νησί, το 1717. Ωστόσο, η επίσημη εορτή του αγίου είναι στις 17 Δεκεμβρίου, οπότε ο άγιος εορτάζεται πανηγυρικά τόσο στη Ζάκυνθο όσο και στον Πύργο και στο Κατάκολο.

Ο Άγιος Διονύσιος γεννήθηκε στη Ζάκυνθο το 1547 και πήρε το όνομα Δανιήλ. Τον βάπτισε μάλιστα ο Άγιος Γεράσιμος της Κεφαλλονιάς, το διάστημα που ο τελευταίος έζησε στη Ζάκυνθο. Το 1577 πηγαίνοντας στους Άγιους Τόπους, ο Δανιήλ έγινε επίσκοπος Αίγινας με το όνομα Διονύσιος και κράτησε αυτή τη θέση έως το 1579. Ο Άγιος Διονύσιος εκοιμήθη το 1622 στη Ζάκυνθο σε ηλικία 75 ετών και σύμφωνα με επιθυμία του η ταφή του έγινε στις Στροφάδες νήσους. Όταν μετά από τρία χρόνια έγινε εκταφή το λείψανο του βρέθηκε άθικτο και χάρη σε αυτό το δείγμα αγιοσύνης η εκκλησία μας τον ανακήρυξε ως άγιο το 1733. Βέβαια οι Ζακυνθινοί τον τιμούσαν ως άγιο πολύ νωρίτερα.

Ο Ιερός Ναός Αγίου Διονυσίου στη Ζάκυνθο ανεγέρθηκε το 1948! 

 

Οι Εύζωνες στο Παρίσι, ανάμεσα σε 80 εθνικές αντιπροσωπείες!

        Όπως ανακοινώθηκε την Παρασκευή το πρωί από την Πρεσβεία της Ελλάδας στο Παρίσι, την ερχόμενη Δευτέρα 14 Ιουλίου, στην παρέλαση που θα γίνει στα Ηλύσια Πεδία στο Παρίσι για την εθνική εορτή της Γαλλίας, θα συμμετέχει τιμητικό άγημα από την ελληνική Προεδρική Φρουρά!

      Η 14η Ιουλίου γιορτάζεται στη Γαλλία κάθε χρόνο ως εθνική επέτειος από τη Γαλλική Επανάσταση και λαμβάνει χώρα στη Λεωφόρο των Ηλυσίων Πεδίων μεγαλειώδης παρέλαση – η μοναδική που γίνεται μέσα στο χρόνο και μοναδική σε ολόκληρη τη χώρα – στρατιωτικών τμημάτων ενώπιον όχι μόνο σύσσωμης της πολιτικής, πολιτειακής και στρατιωτικής ηγεσίας της χώρας, αλλά και του εκάστοτε Προέδρου της Γαλλίας. Μόνο που αυτή η επέτειος έχει κάτι το διαφορετικό.

    Φέτος συμπληρώνονται 70 χρόνια από την απόβαση της Νορμανδίας καθώς και 100 χρόνια από την έναρξη του Α Παγκοσμίου Πολέμου, στον οποίο η συμβολή της Γαλλίας ήταν μεγάλη!  Για αυτό το λόγο έχουν προσκληθεί και θα συμμετάσχουν στην παρέλαση, για πρώτη φορά (!!!) στρατιωτικά τμήματα από τις 80 χώρες – συμπεριλαμβανομένης της Γαλλίας – οι οποίες έλαβαν μέρος στον Α Παγκόσμιο Πόλεμο. Την Ελλάδα θα εκπροσωπήσει τιμητικό άγημα από την Προεδρική Φρουρά, ενώ ένα μέρος των στρατιωτικών τμημάτων της Γαλλίας θα φέρει την ενδυμασία που φορούσαν οι Γάλλοι στρατιώτες που συμμετείχαν στο Πόλεμο του 1914 – 1918! Τα ξένα στρατιωτικά αγήματα θα παρελάσουν στην αρχή των εκδηλώσεων και θα αποτελούνται από το σημαιοφόρο του κάθε κράτους, τους παραστάτες του, αλλά και τέσσερις νέους με πολιτική ενδυμασία από κάθε χώρα, ενώ παιρνόντας μπροστά από το Γάλλο Πρόεδρο, η κάθε αντιπροσωπεία θα του αποδίδει τιμές και τα διαπιστευτήριά τους!

Όπως είπαμε και παραπάνω, τα στρατιωτικά αγήματα θα συνοδεύονται από τέσσερις νέους – δύο αγόρια και δύο κορίτσια – από κάθε χώρα, οι οποίοι έχουν επιλεγεί από τις κατά τόπους πρεσβείες της Γαλλίας, μιλούν Γαλλικά και έχουν ένα αυξημένο ενδιαφέρον για σπουδές που έχουν να κάνουν με τη Γαλλία και την ιστορία του Α  Παγκοσμίου Πολέμου! Όλοι οι νέοι βρίσκονται ήδη στη Γαλλία και παραμένουν μια εβδομάδα, φιλοξενούμενοι της Γαλλικής Προεδρίας της Δημοκρατίας, ενώ θα έχουν την τύχη να απολαύσουν τα φαντασμαγορικά πυροτεχνήματα το βράδυ της Δευτέρας από τον Πύργο του Άιφελ.

Στη μεγαλειώδη παρέλαση θα συμμετάσχουν μεταξύ άλλων, η Ελλάδα, η Κύπρος, τα Σκόπια (που παρελαύνουν ως Πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας), οι ΗΠΑ, η Αλβανία, η Ρωσία, το Κόσοβο, το Πακιστάν, η Γουινέα, το Τζιμπουτί, η Τουρκία, ο Καναδάς, η Ιαπωνία, η Αλγερία, το Μονακό, η Μάλτα, η Γεωργία, το σύνολο των κρατών – μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης κλπ.

Είναι πάντως γεγονός πως οι Γάλλοι δίνουν μεγάλη σημασία σε αυτούς τους εορτασμούς και μάλιστα οι δοκιμές στην παρέλαση ήδη έχουν ξεκινήσει, αποκλείοντας μάλιστα ένα μεγάλο μέρος του κέντρου του Παρισιού (βλ. φώτο)!

Οι Ελβετοί ψηφίζουν Ελλάδα και Κύπρο για τις διακοπές τους!!

Εάν κρίνει κανείς από τις έντονες βροχοπτώσεις των τελευταίων εβδομάδων, αλλά και των πρωτοφανών χιονοπτώσεων που σημειώνονται τις τελευταίες ημέρες στις Άλπεις, τότε κανείς μπορεί να μπει στη θέση των Ελβετών, οι οποίοι – σύμφωνα με την εφημερίδα Tribune de Geneve – ανυπομονούν όλο και περισσότερο για τις καλοκαιρινές διακοπές τους κάπου μακριά από βουνά, βροχή, κρύο και χιόνια!!

Σύμφωνα με σημερινό άρθρο της εφημερίδας, λοιπόν, οι Ελβετοί ψηφίζουν ναι στα Σαββατοκύριακά τους στις ακτές της γαλλο – ελβετικής λίμνης Λεμάν, αλλά για τις πολυήμερες διακοπές τους ψηφίζουν σταθερά στην πρώτη θέση Ελλάδα!!! Στη δεύτερη θέση των προτιμήσεών τους βρίσκεται πάντα η Κύπρος και τρίτη έρχεται η Ισπανία!

Μάλιστα, όπως χαρακτηριστικά αναφέρουν Ελβετοί ταξιδιωτικοί πράκτορες, οι Ελβετοί όλο και πιο συχνά προγραμματίζουν την τελευταία στιγμή τις καλοκαιρινές τους διακοπές, αλλά δεν αλλάζουν παρά ταύτα προορισμούς!