The photo of the day, La photo du jour!

Πρωτομαγιά 2013!
Καλό μας μήνα και καλό Πάσχα!!!

(photo: Chateau de Villandry)

Η μοναστική κοινότητα της Νήσου των Ιωαννίνων!

         Ετησίως επισκέπτονται τα Ιωάννινα χιλιάδες Έλληνες και ξένοι τουρίστες. Ένα από τα πρώτα σημεία που όλοι επισκέπτονται είναι το Νησί. Αλλά ακόμα και όταν φύγουν από το Νησί γεμάτοι με φωτογραφίες και τουριστικά ενθύμια, δεν θα έχουν πάρει γνώση της σπουδαιότερης ίσως σημασίας του Νησιού. Και δεν είναι άλλη από την ιστορία των επτά μοναστηριών του, των οποίων η συμβολή στην πνευματική ζωή του τόπου δεν είναι μόνο αναμφίβολη, αλλά και εξαιρετική.

 

       Από την πρώτη άλωση της Πόλης ως και την ύστερη τουρκοκρατία, το Νησί κράτησε τα σκήπτρα της τρίτης σπουδαιότερης μοναστικής κοινότητας στον ελλαδικό χώρο, μετά το Άγιο Όρος και τα Μετέωρα. Η πρώτη μνεία για τη μοναστική πολιτεία και καλλιτεχνική δραστηριότητα πιθανώς είναι του έτους 1292, στη Μονή Φιλανθρωπηνών. Το έτος αυτό αποτελεί την πρώτη μαρτυρία τής ιδιότυπης σχέσης ανάμεσα στη μοναστική πολιτεία και στο κοινό της πόλης των Ιωαννίνων. Από τα πιο ενδιαφέροντα μοναστικά ιδρύματα είναι ασφαλώς οι δυο μονές των Φιλανθρωπηνών και Στρατηγόπουλων, που σχετίζονται με τις αντίστοιχες βυζαντινές οικογένειες, των οποίων η παρουσία στη ζωή της υστεροβυζαντινής πόλης ήταν συνεχής.

 

     Οι εκκλησίες και οι μονές στο Νησί επιβεβαιώνουν την ύπαρξη μεγάλων κλάδων κωνσταντινουπολίτικων οικογενειών στα Γιάννενα. Οι Φιλανθρωπηνοί, Στρατηγόπουλοι και Αψαράδες έπαιξαν, αναμφίβολα, σημαντικό ρόλο στα υστεροβυζαντινά Γιάννενα και συνέχισαν και κατά την Οθωμανική περίοδο. Οι μεγάλες γιαννιώτικες οικογένειες της βυζαντινής εποχής δέσποζαν της κοινωνικής και οικονομικής ζωής της πόλης ως το έτος 1611, οπότε έγινε η επανάσταση του Διονυσίου του Σκυλοσόφου και οι χριστιανοί αμέσως μετά διώχτηκαν από το κάστρο. Ο αντίκτυπος των ριζικών αλλαγών στην κοινωνία των Ιωαννίνων ήταν άμεσος και στα μοναστικά ιδρύματα της νήσου. Πλέον νέες οικογένειες Γιαννιωτών, που εμφανίζονται ήδη οικονομικά σφριγηλές από τον 16ο αιώνα αναλαμβάνουν την ευθύνη για τη συνέχιση του πνευματικού βίου των μονών. Με τις μονές Φιλανθρωπηνών και Στρατηγόπουλων συνδέθηκαν και οι ομώνυμες σχολές, που υποτίθεται ότι διευθύνονταν από τους κτήτορες και στη συνέχεια από τους διαδόχους τους.

 

        Πηγές αναφέρουν πως η παρακμή των μοναστηριών της νήσου δεν οφείλεται σε καμία περίπτωση σε τυχόν θρησκευτικές διώξεις του Αλή πασά, αλλά μάλλον στα βαριά φορολογικά του μέτρα. Περιηγητές στις αρχές του 19ου αιώνα αναφέρουν πως στις μονές ζουν ελάχιστοι μοναχοί και πως τα κελιά των μοναστηριών χρησιμοποιούνται από τον Αλή πασά για τη διαμονή φυλακισμένων. Η δε Ελεούσα (Μονή Αγίου Νικολάου των Γκιουμάτων), το μεγαλύτερο πιθανώς μοναστήρι της Νήσου, κατεχόταν από γυναικόπαιδα των Σουλιωτών, οι οποίοι είχαν καταφύγει στα Επτάνησα. 

 

Οι «ιεροί» λόφοι του Πύργου!!!

         Μας το είπαν κάποτε στο σχολείο, το ακούσαμε και όταν μεγαλώσαμε, αλλά εμείς το θεωρήσαμε υπερβολή, θρύλο, παράδοση. Κι όμως, ισχύει, ο Πύργος είναι κτισμένος πάνω σε επτά λόφους. Και οι πρόγονοί μας φρόντισαν να ανεγείρουν πάνω στη σειρά των λόφων, τις περισσότερες εκκλησίες μας. Με μια προσεκτική ματιά, αντιλαμβάνεται κανείς πως οι παλαιότεροι ιεροί ναοί της πόλης βρίσκονται σχεδόν σε μια ευθεία υψωμάτων…

 του Διονύση Δ. Λιανού 

• Ο Ιερός Ναός του Αγίου Διονυσίου στον Πύργο είναι κτισμένος σε επτανησιακό αρχιτεκτονικό ρυθμό ως μετόχι της Μονής του Αγίου Διονυσίου στις Στροφάδες Νήσους. Βρίσκεται επί της οδού 28ης Οκτωβρίου, απέναντι από το Διοικητήριο. Η ανέγερσή του οφείλεται στην μεταφορά τού ενός βραχίονα του αγίου από τη Ζάκυνθο στον Πύργο. Σύμφωνα με την παράδοση, Αγαρηνοί πειρατές επέδραμαν στο μικρό νησί των Στροφάδων, όπου βρίσκεται έως και σήμερα η Ιερά Μονή του Αγίου Διονυσίου. Εκεί εφυλάσσετο το σκήνωμα του αγίου, πριν μεταφερθεί στην πόλη της Ζακύνθου. Οι πειρατές έκοψαν το ένα χέρι του Αγίου, το πήραν μαζί τους και το πούλησαν στη Χίο. Εκεί φυλάχθηκε σε μοναστήρι και έπειτα εστάλη πίσω στη Ζάκυνθο. Με τη φροντίδα των Ζακυνθινών του Πύργου, το χέρι του Αγίου ήρθε στο Κατάκολο κι έπειτα στον Πύργο, ώστε να πάρει ο λαός θάρρος ο οποίος πληττόταν πολύ συχνά από επιδημίες πανώλης. Η Ζάκυνθος εορτάζει τον πολιούχο της στις 24 Δεκεμβρίου, οπότε τιμά τη μεταφορά του σκηνώματος από τις Στροφάδες στο νησί. Ωστόσο, η επίσημη εορτή του αγίου είναι στις 17 Δεκεμβρίου, οπότε ο άγιος εορτάζεται πανηγυρικά τόσο στη Ζάκυνθο, στον Πύργο και στο Κατάκολο, όσο και στην Αίγινα από όπου έλκει την καταγωγή του.

• Ο Ιερός Ναός Αγίας Κυριακής είναι πιθανόν ο μοναδικός τού είδους του στην Ελλάδα, κι αυτό εξαιτίας του νεογοτθικού αρχιτεκτονικού ρυθμού του! Πρόκειται από τους πρώτους ναούς που κτίστηκαν στον Πύργο. Εγκαινιάστηκε επί βασιλείας Όθωνα (!) και φέρει τοιχογραφίες του Ζακυνθινού αγιογράφου Ταμβάκη. Μια παράδοση αναφέρει μάλιστα πως στα εγκαίνιά του, παρευρέθηκε ο ίδιος ο Όθωνας. Κάθε χρόνο στα τέλη Ιανουαρίου, η Αγία Κυριακή δέχεται τη θαυματουργή εικόνα του πολιούχου Αγίου Χαραλάμπους από το ναΐσκο του και η εορτή του τιμάται εκεί. Από αυτό το λόφο της πόλης ξεκινά και η συνοικία του Αγίου Χαραλάμπους ή Κανούλια και φτάνει έως το πάρκο της Αγίας Βαρβάρας.

• Ο Ιερός Μητροπολιτικός Ναός Αγίου Νικολάου στον Πύργο βρίσκεται στην άκρη της κεντρικής πλατείας “Σάκη Καράγιωργα” και πρόκειται για τη μεγαλύτερη εκκλησία στην περιοχή. Κατά το παρελθόν, έχει καταστραφεί αρκετές φορές, με πιο πρόσφατη τους σεισμούς του 2008. Τον 19ο αιώνα, ο Άγιος Νικόλαος ήταν σε αυτή τη θέση, αλλά επρόκειτο για μια ξύλινη κατασκευή, η οποία το 1885 καταστράφηκε από σεισμό. Τα πρώτα έργα για την ανακατασκευή της πραγματοποιήθηκαν τον Μάιο του 1889. Για την κατασκευή του έφτασαν ειδικοί τεχνίτες του μαρμάρου και της πέτρας από τις Σποράδες, απόγονοι των οποίων υπάρχουν ακόμη στην πόλη του Πύργου. Το 1904 ο Δήμος Λετρίνων αποφάσισε την δωρεά 4 χιλιάδων δραχμών για την αποπεράτωση του ναού. Τελικά, ο ναός εγκαινιάστηκε δυο χρόνια αργότερα. Ο μητροπολιτικός ναός φέρει στο εσωτερικό του σπουδαίες φορητές εικόνες, οι περισσότερες από τις οποίες είναι δωρεά πολιτών και συλλόγων. Ιδιαίτερη μνεία αξίζει να κάνουμε στη δωρεά στο ναό από τον τέως βουλευτή Νάκη Αυγερινό, της εικόνας της Σταύρωσης του Χριστού. Πρόκειται για πιστό αντίγραφο του πίνακα ζωγραφικής του Δομίνικου Θεοτοκόπουλου (Ελ Γκρέκο). Εμπρός του μητροπολιτικού ναού βρίσκονται οι προτομές του Μητροπολίτη Ωλένης Φιλάρετου, ο οποίος βασανίστηκε και απαγχονίστηκε το 1821 στην Τρίπολη και του μακαριστού Μητροπολίτη Ηλείας Αθανασίου. Πριν λίγα χρόνια, εδώ λειτούργησε και ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος ο οποίος περιόδευε στην Ηλεία και τη Ζάκυνθο. Τέλος, πριν λίγους μήνες ο ιερός ναός Αγίου Νικολάου χαρακτηρίστηκε από το Υπουργείο Πολιτισμού Μνημείου Νεώτερης Πολιτιστικής Κληρονομιάς. 

 

• Ο Ιερός Ναός Αγίου Αθανασίου έχει χτιστεί σε σχέδια του διάσημου αρχιτέκτονα του νεοκλασικισμού Ερνέστου Τσίλλερ. Είναι χτισμένη σε έναν απο τους επτά λόφους της πόλης, απέναντι από την Παλαιά Δημοτική Αγορά. Κύριος ευεργέτης στην ανέγερση του ναού ήταν ο Ιωάννης Λιούρδης, το όνομα του οποίου έχει δοθεί στο δρόμο εμπρός του ιερού ναού. Μέσα στο ναό φυλάσσεται η θαυματουργή εικόνα της Παναγίας. Η παράδοση για την εικόνα αναφέρει ότι πουλήθηκε από μοναχούς του Αγίου Όρους. Οι μοναχοί στην αρχή είχαν αρνηθεί να την πουλήσουν και κατευθύνθηκαν στη Ζάκυνθο πιστεύοντας ότι θα εύρησκαν καλύτερη τιμή πώλησης. Όμως η τρικυμία δεν τους άφησε να περάσουν στο νησί με αποτέλεσμα να γυρίσουν και να πουλήσουν την εικόνα στον εφημέριο της εκκλησίας. Η εορτή της Ζωοδόχου Πηγής εορτάζεται στον Πύργο με λιτανεία της εικόνας στους δρόμους της ενορίας.

 

• Στον τελευταίο και νοτιότερο λόφο της πόλης έχει ανεγερθεί ο Ιερός Ναός του Αγίου Παντελεήμονος. Ο εν λόγω ναός είναι από τους νεότερους και μεγαλύτερους στον Πύργο και είναι τρισυπόστατος ˙ είναι αφιερωμένος δηλαδή σε τρεις αγίους, στον Άγιο Παντελήμονα, στον Ευαγγελιστή Λουκά και στον εθνομάρτυρα Γρηγόριο ‘Ε, τον Πατριάρχη Κωνσταντινούπολεως που απαγχονίστηκε το Πάσχα του 1821. Την ανέγερσή του, ο ιερός ναός την οφείλει μεταξύ άλλων δωρεών και προσπαθειών πολιτών και στους Γορτύνιους του Πύργου. Πρόκειται για μια από τις νεότερες εκκλησίες της πόλης, η οποία κτίστηκε αφότου κατεδαφίστηκε ο προηγούμενος παλαιός ναός, που βρισκόταν πλησίον της.

 

Info

         Οι υπόλοιποι ιεροί ναοί του Πύργου είναι η Αγία Τριάδα, ο Άγιος Χαράλαμπος, η Αγία Βαρβάρα, ο Άγιος Σπυρίδων, οι Άγιοι Πάντες στο ‘Α Κοιμητήριο, ο Άγιος Γεώργιος στο Β’ Κοιμητήριο, η Αγία Μαρίνα στο Καταρράχι, ο Άγιος Ελευθέριος στον Ανθόπυργο, η Αγία Παρασκευή, ο Άγιος Κωνσταντίνος στον ομώνυμο συνοικισμό, ο ναός Κωνσταντίνου και Ελένης στα Λιθαράκια, ο ιερός ναός τής ΣΕΤΤΗΛ και ορισμένοι μικροί ναοί σε ιδιωτικά κτήματα πέριξ της πόλης.

 

Η μελωδία της ημέρας!

Όταν οι χριστιανοί έκαναν τέχνη…. Καλή Μεγάλη Εβδομάδα!!

Η φωτογραφία της ημέρας..

Αυστραλία, Σίδνεϊ, Ιερός Ναός Αγίου Σπυρίδωνος. Η φωτογραφία είναι από τη σημερινή λειτουργία στον ορθόδοξο ναό για την Κυριακή των Βαΐων. Χρόνια Πολλά!!

Πηγή: facebook.com/omogeneiaka.nea

Pyrgos’ Land: Οδός Σιδηροδρόμου Πύργου – Κατακόλου

    Στον Πύργο υπάρχει ένας δρόμος τού οποίου το όνομα έχει πανελλαδική πρωτοτυπία και τιμά μια από τις “χρυσές” σελίδες τής Νεότερης Ελληνικής Ιστορίας. Ένα γεγονός τού οποίου δεν θα έπρεπε να είμαστε απλά γνώστες του, αλλά και υπερήφανοι! Ο Δήμος Πύργου έδωσε ένα σπουδαίο όνομα σε ένα καθόλου τυχαίο δρόμο και στο μοναδικό πάρκο της πόλης!

         Πύργος, 22/9/1878. Ένας από τους πιο λαμπρούς δημάρχους των Λετρίνων, ο Πέτρος Αυγερινός εισηγείται τον προϋπολογισμό τού κόστους κατασκευής του πρώτου δημοτικού σιδηροδρόμου στη χώρα(!), της πρώτης σιδηροδρομικής γραμμής στην Ελλάδα εκτός Αττικής, τη σύνδεση δια σιδηροδρόμου του Πύργου με το λιμάνι του Κατακόλου. Η σκοπιμότητα τής κατασκευής αυτής σχετιζόταν με την ανάγκη να συνδεθεί ο Πύργος, σημαντικό γεωργικό και εμποροβιομηχανικό κέντρο τής πλούσιας Ηλείας, με το επίνειό του, το Κατάκολο, προκειμένου να διευκολυνθούν οι εξαγωγές γεωργικών προϊόντων και ειδικά τής σταφίδας.

        Έτσι, παρέχεται στο Δήμο Λετρίνων το δικαίωμα κατασκευής και εκμετάλλευσης τής σιδηροδρομικής γραμμής (μήκους 13 χλμ) από τον Πύργο έως το Κατάκολο. Τον Ιανουάριο του 1882 ξεκινά η κατασκευή της γραμμής, ενώ μέσα σε λίγους μήνες ολοκληρώνεται το έργο και γίνεται η πρώτη δοκιμή κίνησης αμαξοστοιχίας. Την ώρα που ο Πύργος είχε δικό του σιδηρόδρομο, ετίθετο στην Αθήνα ο θεμέλιος λίθος της σιδηροδρομικής ένωσης της πρωτεύουσας με την Πελοπόννησο. Το Φεβρουάριο του 1883 φθάνει στην πόλη του Πύργου ο Βασιλιάς Γεώργιος και εγκαινιάζεται η γραμμή ως τοπικός ατμοκίνητος τροχιόδρομος (τραμ). Έξι μήνες μετά, ιδρύεται η ΣΙΔΗΡΟΔΡΟΜΟΣ ΠΥΡΓΟΥ – ΚΑΤΑΚΩΛΟΥ Α.Ε., στην οποία μέτοχος είναι και ο Δήμος Λετρίνων.

 

         Η σιδηροδρομική γραμμή ξεκινούσε από το σταθμό του Πύργου, ο οποίος στεγαζόταν στο νεοκλασικό κτίριο (ίσως σχεδιασμένο από τον Τσίλλερ!) το οποίο σώζεται σήμερα στο Πάρκο ΣΠΚ. Μέσα υπήρχαν τα εκδοτήρια των εισιτηρίων και παγκάκια. Εδώ κοιμόνταν και όσοι υπάλληλοι είχαν κάποιο νυχτερινό δρομολόγιο. Πλησίον του σταθμού βρίσκονταν και οι αποθήκες του ΑΣΟ¹, απ’ όπου φορτωνόταν η σταφίδα στους συρμούς. Η γραμμή ακολουθούσε τη σημερινή Οδό ΣΠΚ² και στο ύψος του Μανωλοπούλειου Νοσοκομείου ακολουθούσε τη σημερινή πορεία. Τόσο στον Πύργο όσο και στο Κατάκολο η γραμμή διείσδυε σαν τραμ μέσα στους οικισμούς για να φτάσει στους δυο σταθμούς. Για αυτό, αλλά και για να προστατευθούν από την άμμο οι ατμάμαξες, επιλέχθηκαν να είναι τροχιοδρομικού τύπου («Κωλοσούρτης») με προστατευτικές ποδιές.

        Το 1890 η εταιρεία εξαγοράζεται από την “Εταιρεία Μεσημβρινών Σιδηροδρόμων Ελλάδος”, η οποία είχε αναλάβει την κατασκευή και εκμετάλλευση 220 χλμ σιδηροδρομικής γραμμής στην Πελοπόννησο. Το 1951 ο σιδηρόδρομος Πύργου – Κατακόλου υπάγεται στους Σιδηροδρόμους Πειραιά – Αθηνών – Πελοποννήσου (ΣΠΑΠ). Έντεκα χρόνια αργότερα οι ΣΠΑΠ συγχωνεύονται με τους Σιδηροδρόμους του Ελληνικού Κράτους (ΣΕΚ) και ο ΣΠΚ υπάγεται σε αυτούς. Το 1971 δημιουργείται ο Οργανισμός Σιδηροδρόμων Ελλάδος (ΟΣΕ), ο οποίος διαδέχεται τους ΣΕΚ.

        Το 1882 η KRAUSS προμήθευσε το ΣΠΚ με 3 ατμάμαξες («Πύργος» – «Ηλεία» – «Ερμής»). Το 1922 και το 1931 έγινε προμήθεια δύο ακόμη ατμαμαξών («Αλφειός» – «Ολύμπια»). Στους σταθμούς Πύργου και Κατακόλου υπήρχαν εγκαταστάσεις μηχανοστασίου, ενώ στον Πύργο υπήρχε και εργοστάσιο. Οι ντόπιοι αποκαλούσαν τις ατμάμαξες του ΣΠΚ «Μαριγούλες» και τους συρμούς του «Τρένα της Αγάπης«, γιατί στη διαδρομή πλέκονταν πολλά ειδύλλια απ’ όσους πήγαιναν για μπάνιο και αναψυχή στην παραλία του Κατακόλου.

         Το 1951 η γραμμή ενώθηκε με ενωτική γραμμή με το σιδηρόδρομο των ΣΠΑΠ στο ύψος της στάσης «Νοσοκομείο», οπότε και δρομολογήθηκαν τοπικοί συρμοί από την Ολυμπία προς το Κατάκολο, οι οποίοι τα καλοκαίρια γνώριζαν μεγάλη επιβατική κίνηση. Το 1975 καταργήθηκε ο παλιός σταθμός στον Πύργο και ξηλώθηκε η γραμμή έως το νοσοκομείο. Παράλληλα το χειμώνα διατηρήθηκε ένα δρομολόγιο την ημέρα ενώ τα υπόλοιπα 4 εκτελούνταν μόνο το καλοκαίρι. Η γραμμή για πολλά χρόνια σχεδόν εγκαταλείφθηκε, μέχρι τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2004, οπότε καινούριοι συρμοί κυκλοφόρησαν στην ιστορική γραμμή, ώστε να συνδέσουν το τουριστικό Κατάκολο με τον Πύργο και την Αρχαία Ολυμπία!

 

        Για πολλά χρόνια, το τρένο ξεκινούσε από το σταθμό του ΣΠΑΠ (το σημερινό σταθμό του ΟΣΕ) και στη συνέχεια περνούσε από τον παλιό του ΣΠΚ. Η επόμενη στάση γινόταν σε σημείο όπου τους καλοκαιρινούς μήνες κυρίως το ήδη γεμάτο τρένο υπερχείλιζε από κόσμο. Μετά περνούσε από τον εύφορο κάμπο. Η επόμενη στάση ήταν στον Αϊ Γιάννη και έπειτα έξω από τα Γρανιτσέικα. Ο κωλοσούρτης στη συνέχεια σταματούσε στη Συκιά. Αργότερα, έκανε στάση και στο νέο δρόμο, πριν τη Συκιά, ο οποίος οδηγούσε στην παραλία. Το τρένο διέσχιζε έπειτα σε όλο το μήκος του το Κατάκολο και κατέληγε στο λιμάνι. Στο σημείο που βρίσκεται από το 1951 ο τερματικός σταθμός του, βρισκόταν η ενδιάμεση στάση “Λουτρά”. Όταν ο συρμός τερμάτιζε στο γραφικό σταθμό του Κατακώλου δεν είχε πλέον πολύ κόσμο, αφού σχεδόν όλοι είχαν κατέβει στη Συκιά για μπάνιο3, αλλά ήταν φορτωμένο μόνο με σταφίδα.

 Info

• Η Οδός Σιδηροδρόμου Πύργου – Κατακόλου (ΣΠΚ) ξεκινά από τη συμβολή της με την Οδό Ερυθρού Σταυρού (στο ύψος του Μανωλοπούλειου) και καταλήγει στην Οδό Κοκκίνου βρίσκοντας αδιέξοδο στο ομώνυμο πάρκο.

• Έως πριν δέκα χρόνια, το τμήμα της ΣΠΚ από την Οδό Κοκκίνου έως τη Λεωφόρο Μητροπολίτη Αντωνίου ήταν εγκαταλελειμένο και χρησιμοποιείτο ως χώρος στάθμευσης αυτοκινήτων. Επί Δημαρχίας Γ. Λιατσή, δημιουργήθηκε το Πάρκο ΣΠΚ με πολλά δέντρα και άνθη, παγκάκια και πέργκολες, παιδική χαρά. Αποτέλεσε σημείο συνάντησης μαθητών και των νέων, χώρο για τη διεξαγωγή εκδηλώσεων και, ομολογουμένως, το πιο καλαίσθητο πέρασμα από το Λάπατο στο κέντρο της πόλης. Εντούτοις, τείνει να μετατραπεί σε εγκαταλελειμένο πάρκο και δεν θυμίζει σε τίποτα την αρχική δόξα του, όπως κάθετι όμορφο δημιουργείται σε αυτό τον τόπο!!!

• Στο μέσο ακριβώς του Πάρκου ΣΠΚ, υψώνεται το νεοκλασικό κτίριο του πρώτου σιδηροδρομικού σταθμού της πόλης, του ΣΠΚ.

• Ο Μίκης Θεοδωράκης, που πέρασε αρκετά από τα μαθητικά του χρόνια εδώ, σε συναυλία που έδωσε το 1983 στον Πύργο, είπε ότι το ρυθμό τού τραγουδιού του «Μαργαρίτα – Μαργαρώ» τον ενεπνεύσθη από τον ήχο της μηχανής του Κωλοσούρτη, ο οποίος είναι βαθιά χαραγμένος στη μνήμη του!

• Ως ένας από τους πιο χαρακτηριστικούς μηχανοδηγούς του Κωλοσούρτη στις αρχές του 20ού αιώνα, αναφέρεται ο Κώστας Μπουλαμάτσης.

1Πρόκειται για το οικοδομικό τετράγωνο το οποίο περικλείεται από τις οδούς ΣΠΚ, Μυστρά, Ζαΐμη και Κοκκίνου.

2Τα αρχικά ΣΠΚ, παλαιότερα ήταν Σ.ΠΥ.Κ., όπως ακριβώς προφέρεται δηλαδή.

3 Δεδομένου ότι το μπάνιο απαγορευόταν από κοινού, στη Συκιά υπήρχαν λουτήρες, ξεχωριστά των ανδρών από των γυναικών.

Διονύσης Λιανός 

 

Σαν σήμερα…

Σαν σήμερα, στις 27 Απριλίου του 1941, ο εύζωνας της τότε βασιλικής φρουράς (νυν Προεδρική Φρουρά), Κωνσταντίνος Κουκίδης, κατά πολλούς καταγόμενος από τη Γαστούνη της Ηλείας, έπεσε από τον Ιερό Βράχο της Ακροπόλεως τυλιγμένος με την ελληνική σημαία, αρνούμενος να την παραδώσει στους Γερμανούς κατακτητές, οι οποίοι απαίτησαν να τους την παραδώσει ώστε να ανεβάσουν στον ιστό τη ναζιστική.

Σαν σήμερα…

Σαν σήμερα, στις 26 Απριλίου 1877 βρέθηκε κατά τις ανασκαφές στην Αρχαία Ολυμπία, το άγαλμα του Ερμή του Πραξιτέλη, ένα από τα σπουδαιότερα γλυπτά της αρχαίας ελληνικής τέχνης!

H φωτογραφία της ημέρας!

23 Απριλίου σήμερα και σε όλο τον κόσμο εορτάζεται η Παγκόσμια Ημέρα Βιβλίου. Εμείς επιλέξαμε να κάνουμε μνεία στην ημέρα αυτή με τη φωτογραφία της πρώτης δημόσιας και Δημοτικής Βιβλιοθήκης του Πύργου, στην οδό 28ης Οκτωβρίου.

Le Monde: «Η Αθήνα σκαλίζει τα ταμεία του παρελθόντος»!!!! Η δήλωση της ημέρας!!!

      «Μετά τον οικονομικό πόλεμο, έρχεται η μνήμη του πολέμου. Μια έκθεση που εκπονήθηκε από την ελληνική κυβέρνηση για το θέμα των γερμανικών αποζημιώσεων στην Αθήνα μετά τη ναζιστική κατοχή προκαλεί νέες εντάσεις μεταξύ των δύο χωρών. Σύμφωνα με πληροφορίες που δημοσιεύθηκαν στις αρχές Απριλίου στον ελληνικό και γερμανικό Τύπο, το ποσό εκτιμάται σε 162 δισ. ευρώ. Πρόκειται για μια τεράστια ελάφρυνση του ελληνικού χρέους, το οποίο έφθασε τα 300 δις ευρώ. Σύμφωνα με το Γερμανό υπουργό Οικονομικών, Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, η υπόθεση είναι «πάγια» για μεγάλο χρονικό διάστημα και είναι «ανεύθυνο» να επιστρέψουμε σε αυτήν. «Αντί να παραπλανούν τον ελληνικό λαό, θα ήταν καλύτερα να δείξουν το δρόμο των μεταρρυθμίσεων», πρόσθεσε ο υπουργός.

Η διεθνής δικαιοσύνη είναι η μόνη ικανή να αποφανθεί εάν το ζήτημα αυτό έχει λήξει η όχι,» δηλώνουν από την πλευρά τους μέλη της ελληνικής κυβέρνησης»…….». 

       Αυτό είναι το πρώτο θέμα αυτή τη στιγμή (Κυριακή 21/4/2013) στην οικονομική ενότητα της εφημερίδας Le Monde και αυτά ακριβώς γράφει η εν λόγω γαλλική εφημερίδα για ζήτημα των γερμανικών πολεμικών αποζημιώσεων προς την Ελλάδα. Η δε φωτογραφία που παραθέτουμε είναι αυτή που συνοδεύει το άρθρο της Le Monde. Λέτε κάτι να κινείται?????